Babaji – Ο ακατανόητος (1970-1984)

¨Είμαι ο κανένας και το τίποτα. Αυτό το σώμα δεν έχει σημασία. Είμαι μόνο ένας καθρέπτης στον οποίο μπορείτε να δείτε τον εαυτό σας. Είμαι σαν την φωτιά. Μην μείνετε πολύ μακριά γιατί δεν θα πάρετε την ζέστη. Αλλά μην έρθετε και πολύ κοντά γιατί μπορεί να καείτε. Μάθετε την σωστή απόσταση.¨

Εμφανίστηκε το 1970 σε μια σπηλιά του Βουνού Καΐλας σε ηλικία περίπου 20 χρονών.

Ο Babaji κρατούσε την προσωπικότητα του σε δεύτερο ρόλο, εμφανίσεις τιμής προς αυτόν, αναγνωρίσεις και απορίψεις δεν σήμαιναν τίποτα. Επέτρεπε τυπικές πράξεις λατρείας και αφοσιώσεις από τους μαθητές του για δική τους χάρη και μόνο, για να ικανοποιήσει την επιθυμία τους. Μέσα από τις δυνάμεις τους καθοδηγούσε τον καθένα που έρχονταν σε αυτόν να αντιληφθεί το απόλυτο, τις αμετάβλητες αξίες και την γνώση της ενότητας της δημιουργίας. Στο τέλος μεταμόρφωνε τις καρδιές των ανθρώπων, αναβίβαζε την συνείδηση τους με το να μεταδίδει την ενέργεια του σε αυτούς, τους εξάγνιζε ελευθερώνοντας τους για νέες πνευματικές διαστάσεις.

Οποιοσδήποτε και ένα ερχόταν σε επαφή με τον Babaji λάμβανε υψηλούς κραδασμούς από αυτόν. Μπορεί να έβαζε το χέρι του σε κάποιον, να του δίνε ευλογία, να του έδινε κάποιο δώρο, κάποιο αντικείμενο που φορούσε ή κρατούσε, ή η ενέργεια μεταδιδόταν από ένα κοίταγμα ή μια λέξη. Μπορεί να χτυπούσε κάποιον ελαφρά με ένα μακρύ ξύλο στην σπονδυλική στήλη. Μπορεί να φώναζε σε κάποιον άλλον ή να τον χτυπούσε. Τα πάντα εξαρτιόνταν από το κάθε άτομο που πήγαινε προς αυτόν.

Ο μαθητής συνειδητοποιούσε ότι τα πάντα είναι μέρος της δημιουργίας, χωρίς διαχωρισμό. Το μονοπάτι προς την απελευθέρωση είναι στενό. Εάν κάποιος ξαναγυρνούσε ακόμα και για ένα δευτερόλεπτο στις παλιές συνήθειες και ιδέες ο Babaji γινόταν πολύ σκληρός μαζί του. Απαιτούσε την πιο αυστηρή εσωτερική και εξωτερική πειθαρχία. Αυτό συχνά κόστιζε πολλά δάκρυα. Παρόλαυτα ο καθένας γνώριζε ότι για αυτό το λόγο ήταν πραγματικά ευλογημένος.

¨Στους μαθητές δίνω την Abhaya Dhan, την ευλογία της προστασίας μου, με την οποία θα είστε πάντα προστατευμένοι. Για αυτό να είστε άφοβοι. Είμαι υπεύθυνος για σας και για την απελευθέρωση σας. Η προστασία μου ποτέ δεν σας εγκαταλείπει, ούτε για ένα δευτερόλεπτο.¨

¨΄Έχω έρθει για να δώσω, μόνο για να δώσω. Είστε έτοιμοι να λάβετε; Δίνω τα πάντα αλλά λίγοι ζητούν αυτό για το οποίο έχω έρθει για να δώσω στην πραγματικότητα.¨

Οι διδασκαλίες του περιλάμβαναν όλα τα επίπεδα της συνείδησης. Στην φυσική του παρουσία, τα λόγια του δεν αναφέρονταν μόνο στην παρούσα κατάσταση, αλλά πάντα περιλάμβαναν ένα βαθύτερο νόημα, το οποίο συνήθως αργότερα αποκαλύπτονταν στον παραλήπτη. Για παράδειγμα εάν κάποιος του έφερνε ένα δώρο, θα έλεγε συχνά : ¨Άνοιξε¨. Μια τέτοια οδηγία περιείχε πολλά περισσότερα από ένα απλό ξετύλιγμα. Έδινε την παρόρμηση για εσωτερικό άνοιγμα, για την διάνοιξη προς τον Εαυτό.

 Από το ξεκίνημα του χρόνου, ο Babaji δίδασκε πέραν του υλικού πεδίου μέσα από όνειρα και οράματα. Οπουδήποτε και να ήταν ο μαθητής, ο Babaji τον έβρισκε μέσα από την υλοποίηση της μορφής του ή μέσω εσωτερικής φωνής.

 Ο σκοπός των διδασκαλιών του ήταν το ξεδίπλωμα και η εξέλιξη όλων αυτών που παρέδιδαν τον εαυτό τους σε αυτόν, είτε βρίσκονται στην φυσική παρουσία του είτε όχι. Οι θεμέλιοι λίθοι της διδασκαλίας του είναι η ¨Αλήθεια, η Απλότητα και η Αγάπη¨, η ανιδιοτελής εργασία και η συνεχή επανάληψη του ονόματος του Θεού, OM NAMAH SHIVAYA (Κύριε, γενηθήτω το θέλημα σου).

 Ο ίδιος ήταν ένα τέλειο παράδειγμα των διδασκαλιών, και προσκαλούσε τους μαθητές να βάλουν τις διδασκαλίες σε πράξη. Συνέχεια έδινε έμφαση στην ισότητα των θρησκειών.

¨Υπάρχει μόνο μια Αλήθεια……… Ο Θεός είναι αλήθεια¨

Ο Θεός ενυπάρχει στην  καρδιά του καθενός και μπορεί να επικληθεί με το συνειδητό κλείσιμο όλων των εξωτερικών σκέψεων. Με την συγκέντρωση στον Θεό, μέσα από την συνεχή επανάληψη του Ονόματος του, κάποιος φτάνει σε κατάσταση εσωτερικής σιωπής και κενότητας. Από κει και πέρα, η αληθινή εμπειρία του Θεού αρχίζει. Όλοι όσοι ήρθαν στο Haidakhan βιώσαν την εσωτερική αφύπνιση μέσα στην καρδιά τους του Μάντραμ OM NAMAH SHIVAYA.

Για πολλούς μαθητές από την Δύση, η αρχική εμπειρία της σκληρής ζωής στο Haidakhan ήταν δύσκολη. Ευκολίες όπως τρεχούμενο νερό, ηλεκτρικό υπήρξαν μόνο τα Τελευταία 2 χρόνια. Το φαγητό και τα δωμάτια ήταν πολύ απλά. Ο ίδιος ο Babaji ζούσε σε ένα δωματιάκι μόλις 3 τετραγωνικά μέτρα. Περπατούσε ξυπόλητος και όπως όλοι κατέβαινε τα 108 σκαλιά για να κάνει μπάνιο στον ποταμό Gautama Ganga.

Η μη-προσκόλληση στον παροδικό υλικό κόσμο ήταν κάτι δύσκολο να συνηθίσει κανείς, ειδικά οι δυτικοί που ήσαν συνηθισμένοι σε πολυτέλειες.

Η παρουσία του Babaji έκανε την Αγάπη να είναι συνειδητοποιήσιμη την κάθε στιγμή. Σκέψεις όπως ¨εγώ¨ και ¨δικό μου¨ διαλύονταν και η αίσθηση της ενωμένης ανθρωπότητας ήταν μια καθημερινή πραγματικότητα.

¨Στο παρελθόν οι άνθρωποι είχαν δυσκολίες να είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ! Είναι για να σας φέρω το μήνυμα της ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ που είμαι τώρα σε Σώμα.¨

Πράγματι, γύρω του δεν υπήρχε χώρος για ρατσισμό, κάστες ή θρησκευτικές διαφορές. Πλούσιοι και φτωχοί, μορφωμένοι και αγράμματοι ήταν όλοι ίδιοι σε αυτόν.

Η παρουσία του και μόνο ήταν αρκετή για να ενεργοποιήσει κάποιον να κοιτάξει μέσα του και να δει την πνευματική του κατάσταση να καθρεπτίζεται σε Αυτόν. Τα όνειρα, η καθημερινή προσπάθεια και η θέληση, η συνεχή δουλειά με τον εαυτό, η πειθαρχία, η συμπάθεια προς τους άλλους, όλες αυτές οι διαδικασίες ήταν μέρος της εσωτερικής ανάπτυξης και δραστηριοποίησαν τον σπόρο που είχε φυτευτεί στον καθένα με σκοπό να βλαστήσει και να ανοίξει.

Τα παιχνίδια ήταν η ουσιαστική διδασκαλία του Babaji. Πίσω από αυτά τα παιχνίδια, παρολαυτά κρυβόταν μια βαθιά σοβαρότητα. Μέσα από το παιχνίδι, o Babaji μεταμόρφωνε τα πάντα γύρω του και αποκάλυπτε την πνευματική τους ποιότητα. Με σκοπό να προάγει μια ενόραση και μια συνειδητοποίηση, θα έπαιζε με τα συνειδητά επίπεδα του ατόμου που εκείνη την στιγμή σχετιζόταν μαζί του. Ο Babaji ήταν ένας αψεγάδιαστος καθρέπτης στον οποίον το κάθε άτομο μπορούσε να δει πεντακάθαρα το δικό του επίπεδο συνείδησης να αντικατοπτρίζεται. Συμπεριφερόταν στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του.

Για παράδειγμα εάν ένας μαθητής ήταν αναποφάσιστος και ζητούσε συμβουλές, θα του έδινε τις πιο αντιφατικές απαντήσεις μέχρι το άτομο να μπορούσε να αποφασίσει για τον εαυτό του. Παρόμοια, με ανθρώπους που ήταν γεμάτοι με ανωτερότητα και εγωισμό θα τους έβαζε να αναλάβουν σημαντικά καθήκοντα και θα τους έδειχνε εύνοια αφήνοντας έτσι το εγώ τους να φουσκώνει όλο και περισσότερο. Όπως φούσκωναν από αλαζονεία, θα τους διάταζε να φύγουν από το άσραμ ή θα τους έδινε κάποια ταπεινή δουλειά ή εμπειρία. Στους ντροπαλούς, o Babaji θα τους αγνοούσε τόσο όσο χρειαζόταν να χάσουν την αυτοπειθαρχία τους.

Μέσα από το παιχνίδι με τα συναισθήματα μας, ο καθένας μάθαινε να βρίσκει μια καλύτερη ισορροπία. Οι αναποφάσιστοι σύντομα ήταν ικανοί να παίρνουν αποφάσεις. Οι εγωιστές έχαναν την αλαζονεία τους και οι ανασφαλείς ανακάλυπταν μια εσωτερική δύναμη. Έτσι ο καθένας αντίκριζε τον εαυτό στον καθρέπτη του Babaji, ο καθένας αναγνώριζε τον ρόλο στο παιχνίδι που είχε διαλέξει για τον εαυτό.

Εμπειρίες με τον Babaji

(όταν πρωτοεμφανίσθη σε μια σπηλιά στο Ινδικό Καΐλας). Όποτε καθόταν σε διαλογισμό στην σπηλιά, μια θεσπέσια ακτίνα φωτός ξεπηδούσε από τον Ναό ψηλά στον λόφο και κατέληγε λάμποντας πάνω από το κεφάλι του Μπαμπατζί. Άλλες στιγμές, Τέτοιες ακτίνες φωτός θα έφευγαν από τα μάτια του Μπαμπατζί και θα χτυπούσαν το Σίβα Λίνγκαμ μέσα στην σπηλιά.

 Σ’ αυτά τα φαινόμενα δεν ήμουν ο μόνος μάρτυρας (διηγείται ο Τσαντραμάνι ο πρώτος χωρικός που συνάντησε τον Μπαμπατζί το 1970 σε μια σπηλιά, αφού είδε στον ύπνο τον νεκρό πατέρα του να του λέει να πάει εκεί γιατί έχει ξαναγυρίσει ο Haidkhan Baba) υπάρχουν πολλοί άνθρωποι ζωντανοί ακόμα και σήμερα στο χωριό που τα είδαν και μπορούν να αποδείξουν την αλήθεια αυτών των εμπειριών.

Σε ένα κρύο και σκοτεινό πρωινό τον Δεκέμβρη του 1970, θα έκανε το Μπάνιο του περίπου στις 4 το πρωί και θα έμενε μια ώρα στο νερό. Μια ακτίνα φωτός, υπερφυσική,  θα εμφανιζόταν και θα τον αντανακλούσε στο νερό.

-Τον Σεπτέμβριο του 1971 μια υπόθεση δικαστηρίου εκκρεμούσε εναντίον του από ένα παλιό μέλος του Ινδικού κοινοβουλίου, καθώς όπως τον κατηγορούσαν υποστήριζε  ότι είναι ο υψηλά τιμώμενος άγιος, που η μνήμη του ακόμα τιμάται από τους ανθρώπους της περιοχής.

Όταν ο Μπαμπατζί εμφανίσθηκε μπροστά στο δικαστήριο, δήλωσε ότι τον λένε Μπάμπα Χαιντακάν και ότι η ηλικία του είναι 130 χρονών. Ένας δημοσιογράφος της εφημερίδας της τοπικής πόλης γράφει τα ακόλουθα:

Έφυγα από το Χαλντβάνι στις 2 το απόγευμα και έφτασα στο άσραμ όπου ξεκουραζόταν ο Μπαμπατζί. Μετά από μισή ώρα με κάλεσε για συνέντευξη. Του είπα τα ακόλουθα:  «Τα γεγονότα στο δικαστήριο εχθές δεν ήταν μόνο μια προσβολή για τους ανθρώπους που πιστεύουν στον Χαιρακαν Μπάμπα, αλλά και η πίστη τους έχει κλονισθεί και αμφιβολίες  έχουν γεννηθεί στον νου τους από το άκουσμα της δήλωσης σου. Εάν πραγματικά είσαι ο ίδιος με τον Χαιρακαν Μπάμπα, που ήταν ευρεία γνωστός για τις θεϊκές του δυνάμεις και που ακόμα λατρεύεται σε αυτούς τους τόπους, τότε γιατί δεν έκανες κάτι για να μαγέψεις το ακροατήριο έτσι ώστε να τους πάρεις με το μέρος σου; Ποιος ήταν ο σκοπός όλου αυτού του «έργου»;

Σε απάντηση μου είπε: «Η αμφιβολία είναι κοινή σε πολλούς ανθρώπους, αυτό που μετρά είναι η πίστη. Αυτή ακόμα και από μόνη της οδηγεί στην Αλήθεια.»

Δεν έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος με την απάντηση του, έτσι επέμεινα: «Εάν είσαι στα αλήθεια ο Χαιρακαν Μπάμπα, δεν ενδιαφερόμαστε για μια επίδειξη των θεϊκών σου παιχνιδιών, αλλά για χάρη αυτών των ανθρώπων, που η πίστη τους έχει κλονισθεί από τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν εχθές, δεν θα κάνεις ένα «θαύμα» (λίλα) για να αποδιώξεις τις αμφιβολίες από τον νου τους;

Μου απάντησε: «Το θαύμα (λίλα = θεϊκό παιχνίδι) ήδη παίχθηκε»

Του είπα: Δεν θα φύγω από εδώ, μέχρι να μάθω όλη την αλήθεια. Θα γράψω στην εφημερίδα μου το μήνυμα σου για αυτό σε παρακαλώ επιτρέψτε μου να μάθω τα γεγονότα.

Ο Μπαμπατζί έκλεισε τα μάτια του. Αυτό που εμφανίσθηκε μπροστά στα μάτια μου ήταν πέρα από κάθε περιγραφή. Μου αποκαλύφθηκαν εικόνες λουσμένες σε λαμπρό φως που μόνο μπορούν να βιωθούν και όχι να περιγραφούν. Ήλθαν τόσες πολλές μορφές μεγαλοπρεπών θεϊκών πλασμάτων, εγώ ίδρωνα και έκλαιγα με αναφιλητά, έπεσα στα πόδια του και τον παρακάλεσα να σταματήσει τα οράματα, είχε απαντήσει σε όλες μου τις ερωτήσεις. Από μέρους μου έχω απόλυτη πίστη σ΄ αυτόν μετά από αυτήν την εμπειρία. Το μήνυμα του που περνάω σε εσάς είναι «εξασκείστε την πίστη».

 -         Μια φορά πολλοί Sikhs ήρθαν στο ασραμ για να έχουν ένα ντάρσαν με τον Μπαμπατζί. Πριν τον πλησιάσουν, άρχισαν να ξετυλίγουν τα μακριά τουρμπάνια που φορούσαν στο κεφάλι τους.

¨Γιατί το κάνετε αυτό;¨ ρώτησε ο Μπαμπατζί.

¨Τιμημένε Δάσκαλε, είσαι Ινδουιστής, είμαστε Sikhs. Δεν θέλουμε να προσβάλουμε την θρησκεία σας όταν σας τιμούμε.¨

¨Ο Θεός έχει πολλά ονόματα, παρόλαυτα είναι Ένας!¨ απάντησε ο Μπαμπατζί, και την επόμενη αμέσως μέρα, προς μεγάλη χαρά των Sikhs, φόρεσε τουρμπάνι.

 -         Διαβάζοντας θρησκευτικά βιβλία για πολλά χρόνια είχα μεγάλη επιθυμία να βρω πνευματική καθοδήγηση. Δεν ήθελα να γίνω μαθητής απλά ενός Γκουρού. Οι Γκουρού σκεφτόμουν, είναι σαν και μας, γεννιούνται και πεθαίνουν. Οι Αβατάρες παραταύτα είναι μια εξαίρεση. Ανακάλυψα ένα βιβλίο στην Βεγγάλη που λεγόταν ¨Ευλογίες και αντιλήψεις¨. Περιείχε πληροφορίες για τον παλιό Haidkhan Baba, που θεωρούνταν σαν την ενσάρκωση του Αιώνιου Μπαμπατζί και περιείχε δυο φωτογραφίες που με μάγεψαν τόσο πολύ που ξεκίνησα να προσεύχομαι στον Μπαμπατζί. Αργότερα έπεσε στα χέρια μου η Αυτοβιογραφία ενός γιόγκι που περιείχε περισσότερες περιγραφές του Μπαμπατζί. Ήμουν τόσο εντυπωσιασμένος με αυτό το βιβλίο που προσευχήθηκα να με δεχτεί σαν μαθητή του.

 Τα χρόνια πέρασαν, μια μέρα ένας φίλος του πατέρα μου ανέφερε ότι ο Μπαμπατζί ξαναεμφανίστηκε στην μορφή του Haidkhan Baba και ζούσε κάπου στην Βόρειο Ινδία στην οροσειρά των Ιμαλαΐων. Αυτός ο φίλος τον επισκέφτηκε και τον είχε προσκαλέσει εκ μέρους πολλών μαθητών να τους επισκεφτεί στην Ασσάμ. Ο Μπαμπατζί εκπλήρωσε την επιθυμία τους και πήγε. Την δεύτερη μέρα μετά την άφιξη του, τον κοίταξα καλά από απόσταση, δεν έμοιαζε με την φωτογραφία στο βιβλίο και αυτό με έβαλε σε σύγχυση. Ήταν δύσκολο να αναγνωρίσεις τον Μπαμπατζι του Γιογκανάντα σε αυτήν την μορφή. Παραταύτα ένοιωθα μια έλξη από αυτόν σαν να με τραβά ένας μαγνήτης.

      Διστακτικά τον πλησίασα, υποκλίθηκα και ρώτησα: ¨Είσαι ο Μπάμπατζι;¨

      Κάποιος που στεκόταν δίπλα απάντησε, ¨Ναι είναι ο Μπάμπατζι¨.

Στην αυτοβιογραφία λέει ότι ο Μπάμπατζι Μυεί τους ειλικρινείς αναζητητές στην Κρίγια Γιόγκα έτσι ζήτησα για αυτήν την Μύηση αλλά αρνήθηκε. Δεν ήμουν αποφασισμένος να τα παρατήσω τόσο εύκολα έτσι επέμεινα.

¨Αν δεν με μυήσετε η ζωή μου δεν έχει πια νόημα, προτιμώ να πεθάνω.¨

Ο Μπαμπατζί μου έριξε μια ματιά που μου διαπέρασε την καρδιά. Έπαθα Τέτοιο σοκ από την ενέργεια που έβγαινε από τα μάτια του, έτρεμα και έμεινα σιωπηλός. Τελικά είπε: ¨έλα στο Βρινταβάν. Εκεί θα λάβεις από μένα αυτό που επιθυμείς¨.

Αμφέβαλα ότι ο διευθυντής μου θα ήταν πρόθυμος να μου δώσει άδεια ξανά μετά από αυτήν, αλλά ο Μπαμπατζί με διαβεβαίωσε: ¨Μην ανησυχείς, σύντομα θα είσαι ικανός να έρθεις¨.

4 ή 5 μήνες μετά ο ηλικιωμένος πατέρας μου συνόδευε τον Μπάμπατζι σε μια επίσκεψη σε διάφορα άγια μέρη. Στο Μαντουμπαν κοντά στο Βρινταβάν, έπεσε και τραυμάτισε τον γοφό του και τον πήγαν στο νοσοκομείο. Εξαιτίας αυτού του συμβάντος κατάφερα να φύγω και να πάω στον Μπαμπατζί στο Βρινταβάν όπου και με μύησε στην Κρίγια Γιόγκα.

 -Στην παρουσία του Babaji, μου ήταν αδύνατο να δημιουργήσω μια σκέψη. Μέσα από τις εκφράσεις του πρόσωπου μου ήμουν ικανός να παρουσιάσω τα βαθύτερα ενδιαφέροντα μου – τις ερωτήσεις μου για την αλήθεια. Η απάντηση του ερχόταν με τα ίδια μέσα. – Με το βλέμμα του. Η Συνείδηση του αντανακλούσε σαν καθρέπτης, δείχνοντας μου έτσι ότι είναι ελεύθερος από την σκέψη. Αυτό ήταν πέρα από τις προσδοκίες μου – ένα αξέχαστο δώρο.

-Ένας πολύ γνωστός Γιόγκι, με το όνομα Sita Ram Dass, ζούσε στην Καλκούτα και είχε χιλιάδες μαθητές από την Νότια Ινδία. Γνωρίζοντας ότι η ζωή του έφτανε στο τέλος της προσευχήθηκε στον Μπαμπατζί για εβδομάδες να του δώσει ένα τελευταίο Ντάρσαν.

Ο Μπάμπατζι ικανοποίησε την επιθυμία του και ταξίδεψε μέχρι την Καλκούτα, παίρνοντας μαζί του λίγο νερό από τον άγιο ποταμό Gautama Ganga και 3 φύλλα από τούλσι. Αφού ο Γιόγκι πήρε αυτά κάθισε μαζί του σε σιωπή για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.

Αμέσως μετά την επίσκεψη του Μπαμπατζί, άφησε αυτόν τον κόσμο.

-Κατά την διάρκεια της επίσκεψης του στην Καλκούτα, μια πόλη αμέτρητων εκατομμυρίων, ο οικοδεσπότης προσκάλεσε τον Μπαμπατζί και περίπου 40 μαθητές του να πάνε για προσκύνημα στο Puri. Τοποθετημένο στην θάλασσα στην περιοχή Orissa, Puri είναι μια από τις 4 πιο άγιες πόλεις της Ινδίας και συνεχώς προστρέχουν προσκυνητές. Λένε ότι εάν ένα άτομο περάσει 3 νύχτες και 3 μέρες εκεί, θα ελευθερωθεί από τον κύκλο της γέννησης και του θανάτου.

Οδηγήσαμε στον διάσημο ναό του Jaganath, τον βρήκαμε γεμάτο προσκυνητές και περίπου 6.000 Ινδουιστές ιερείς.

Ένας όχλος από ανθρώπους, αμέτρητοι ζητιάνοι πλησίασαν τον Μπαμπατζί και εμάς. Ξανά και ξανά ο Μπάμπατζί πέταξε νομίσματα στο δύστυχο πλήθος.

«Μαχαρατζ», του φώναζαν, «Μαχαρατζ» και συνεχώς προσπαθούσαν να τον πλησιάσουν. Σε κάποιον ο Μπαμπατζί έδινε άφθονα, σε άλλον μετρημένα, άλλους τους τρομοκρατούσε και άλλους τους ευλογούσε.

Ήταν ολοφάνερο ότι δρούσε σύμφωνα με κριτήρια που δεν ήταν γνωστά σε εμάς.

-Συνέβη την πρώτη μέρα στο Haidakhan. Με μεγάλη δυσκολία και φυσική προσπάθεια είχα καταφέρει να φτάσω σε αυτό το μέρος. Τα πάντα ήταν νέα για μένα. Βομβαρδίστηκα από εντυπώσεις.

Κάποια στιγμή ο Μπαμπατζί έκανε νόημα σε κάτι Ευρωπαίους στους οποίους ανάμεσα τους ήμουν και εγώ, να τον συνοδέψουν καθώς άφηνε το πλήθος και πήγαινε στο δωματιάκι του. Μίλησε για λίγο με τους άλλους, τότε γύρισε προς εμένα και μου είπε: «Που ήσουν;»

Απάντησα: « Στο Aurobindo ashram στο Pondicherry”

“Σου άρεσε εκεί;»

Ήταν το πρώτο μέρος στην Ινδία που ειλικρινά μου άρεσε έτσι απάντησα με ειλικρίνεια «Ναι».

«Πήγαινε όπου σου αρέσει!» Βρυχήθηκε ο Μπαμπατζί.

Ήταν σαν να με χτύπησε κεραυνός. Σκέψεις γέμισαν τον νου μου, να φύγω; να φύγω τώρα; αδύνατον, είναι πολύ αργά τώρα, και ακόμα δεν έχω την δύναμη να κάνω ούτε ένα βήμα. Αλλά δεν μου επιτρέπει και  να μείνω. Δεν μπορώ να φύγω…. δεν μπορώ να μείνω………

«Λοιπόν τι έχεις να πεις για αυτό;» ο Μπαμπατζί συνέχισε

Δάκρυα άρχισαν να τρέχουν σαν ποτάμι. Μια στιγμή αργότερα ο Μπαμπατζί έβγαλε ένα Μάλα από τον λαιμό του και το έβαλε στο δικό μου. Τότε άπλωσε το χέρι του και με ευλόγησε στην κορφή του κεφαλιού μου.

Μόνο αργότερα κατάλαβα τι μου είπε. Δεν είχε να κάνει με το να πάω όπου θέλω, αλλά με το να ακολουθήσω την εσωτερική μου αλήθεια. Ο κεραυνός στον τόνο της φωνής του είχε την δύναμη εσωτερικά να αφαιρέσει όλα τα εμπόδια.

 Ο Babaji αφήνει το σώμα του

¨Σύντομα θα φύγω για ένα μακρύ ταξίδι, που εσείς δεν μπορείτε να με συνοδέψετε¨

¨Το έργο είναι σχεδόν στο τέλος του, υπάρχει πολύς λίγος χρόνος ο οποίος τελειώνει¨.

Στις 13 Φλεβάρη 1984 οι προειδοποιήσεις έγιναν πιο έντονες, παραπονέθηκε για πόνους στο στήθος. Συχνά έβαζε εκεί ένα Σρι Γιάντρα, το κοσμογράφημα, στην καρδιά του, τραγουδώντας ύμνους αφοσίωσης στον Θεό γραμμένους από τον Μιρα Μπαί, έναν Ινδό άγιο του 14ου αιώνα.

Παραταύτα, κάθισε ανάμεσα στους μαθητές του και δέχτηκε μερικούς επισκέπτες. Για μια μεγάλη περίοδο ασχολούταν σιωπηλά με έναν παγκόσμιο χάρτη και με την πιο μεγάλη σοβαρότητα ξεφύλλιζε ένα βιβλίο για την Χιροσίμα που κάποιος του είχε φέρει. Μέσα σε αυτήν την σιωπή που υπήρχε, σήκωσε το κεφάλι του και με τα ακόλουθα λόγια αναφέρθηκε για μια ακόμα φορά στην επερχόμενη ραγδαία παγκόσμια αλλαγή που τόσο συχνά προειδοποιούσε:

¨Η καταστροφή πρέπει να συμβεί για δυο λόγους, επειδή οι άνθρωποι ακόμα σκέπτονται με βάση το ¨ΕΓΩ¨ και το ¨ΔΙΚΟ ΜΟΥ¨, αυτό δεν είναι Αλήθεια, δεν είναι ο πνευματικός δρόμος, δεν είναι Αγάπη. Και επειδή όλοι θέλουν να γίνουν μεγάλοι και κανένας δεν θέλει να γίνει μικρός.¨

Με ένα βαθύ αναστεναγμό κάθισε πίσω στην καρέκλα του και με μια πιο απαλή μόλις που ακουγόταν φωνή είπε: ¨Για αυτό και είναι μη-αναστρέψιμη¨

Το απόγευμα της τελευταίας μέρας είπε:

¨η Καρδιά μου είναι κομμάτια, πληγωμένη από χίλια μαχαίρια. Και έχω μόνο μια καρδιά για να αντέξει όλο τον πόνο του Κόσμου. Το σώμα μου έχει χίλιες πληγές και δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να με θεραπεύσει. Γιατί, μα Γιατί; Η Σελήνη, ο Ήλιος και τα άστρα είναι όλα μέσα σε μένα, κουβαλώ το βάρος όλου του Σύμπαντος.¨

Το επόμενο πρωί o Babaji ψιθύρισε στο αυτί ενός μαθητή που στα χέρια του ξεκουραζόταν: ¨Τώρα πρέπει να αφήσω το σώμα¨

Μια ώρα μετά η καρδιά του σταμάτησε, το γεγονός αυτό αντικατοπτρίστηκε στην φύση. Έμοιαζε σαν όλη η φύση με τα πλάσματα της να κρατούσε την αναπνοή του. Τα τραγούδια των πουλιών στο Haidkhan έμειναν σιωπηλά για ώρες, οι άνεμοι έπεσαν και μια φοβερή σιωπή απλώθηκε σε όλη την κοιλάδα. Την επομένη ο ουρανός ήταν μουντός. Αυτός ο καιρός ήταν έξω από την εποχή του καθάρισε μόνο όταν μαζεύτηκαν οι μαθητές του από όλες τις γωνίες της γης. Τότε ο ήλιος βγήκε με το πιο λαμπρό φως. Αμέσως μετά ξεκίνησε μια βίαιη καταιγίδα με κεραυνούς και αστραπές. Κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί ποτέ εκεί αυτήν την περίοδο του χρόνου.

Στην πραγματικότητα ο Mahavatar Babaji δεν έχει φύγει από εμάς.

¨ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΟΥ, ΕΙΜΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΘΕ ΑΝΑΠΝΟΗ ΣΟΥ¨

Λίγο πριν φύγει έδωσε την κληρονομιά του σε κάποιον που βρισκόταν κοντά του:

Να αγαπάτε και να υπηρετείτε όλη την ανθρωπότητα.

Βοηθάτε τους πάντες.

Να είστε χαρούμενοι. Να είστε ευγενικοί.

Να είστε μια γεννήτρια ακάθεκτης χαράς.

Να αναγνωρίζετε τον Θεό και την καλοσύνη σε κάθε πρόσωπο.

Δεν υπάρχει άγιος χωρίς παρελθόν αλλά ούτε και αμαρτωλός χωρίς μέλλον.

Να υμνείτε τους πάντες. Εάν δεν μπορείτε να υμνήσετε κάποιον….. αφήστε τον να φύγει έξω από την ζωή σας.

Να είστε αυθεντικοί, να είστε Εφευρετικοί.

Να είστε Γενναίοι. Πάρτε κουράγιο ξανά και ξανά.

Μην μιμείστε. Να είστε δυνατοί. Να είστε ακέραιοι.

Μην ακουμπάτε σε στηρίγματα των άλλων.

Σκεφτείτε με τον δικό σας τρόπο σκέψης. Να είστε ο εαυτός σας.

Όλες οι τελειότητες και κάθε θεϊκή αρετή είναι κρυμμένα μέσα σας- αποκαλύψτε τα στον κόσμο.

Η Σοφία, επίσης, είναι ήδη μέσα σας- αφήστε την να ακτινοβολήσει.

Αφήστε την Χάρη του Κύριου να σας ελευθερώσει.

Ας γίνει η ζωή σας σαν εκείνη του τριαντάφυλλου – που στην σιωπή μιλάει με το άρωμα του

Sri BABAJI (February 1984)